MIŁOŚĆ

Miłość to słowo powszechnie znane,
jakże zwyczajnie i prosto brzmiące.
Słowo wśród ludzi poszanowane,
wiele postaci posiadające.

Prawdziwa magia tkwi w jego treści,
tej, która serca ogień rozpala.
Ogarnia duszę, słodyczą pieści,
bliskiego sobie rozpozna z dala.

Pokrewne dusze są jak magnesy,
które uparcie się przyciągają.
Nie zerwią więzi piekielne biesy,
jeśli się ludzie szczerze kochają.

Bóg chce jedności

Dał nam Bóg cuda wcale nie małe,
przepiękne góry, ich szczyty białe.
Kwieciste łąki, jakże pachnące,
dał nam Bóg niebo, dał nam i słońce.

Wierzył Bóg wielki, że nam się uda
stworzyć plemiona, zadbać o cuda.
Jednak Bóg nie chciał wojen niszczących,
setek zabitych, mas głodujących.

Ludzie są winni cierpienia swego,
ciepienia wroga jak i bliźniego.
Człowiek okrada, człowiek się kłóci,
człowiek drugiemu życia ukróci.


Na jednym świecie przecież żyjemy,
tak samo śpimy, to samo jemy.
Skąd więc różnice te wynikają?
Czemuż nas one tak poróżniają?


Walczmy o dobro drugiego człeka,
wesprzyjmy Turka, pochwalmy Greka!
Niech z kawałeczków jedność się tworzy,
wtedy nam Stwórca niebo otworzy.

Poprostu życie

życie jest jedno
jedno jest ciało
ciało odczuwa ból

strach nas ogarnia
uderza w serce
odwagę dzieli na pół


czas mija prędko
podgaja rany
nowe zadaje znów

walczymy dzielnie
czasem padamy
czasem mijamy rów

chcemy żyć wiecznie
dobro spotykać
słodycz miłosci znać

trwamy w nadziei
dajemy szczęcie
szczęście pragniemy brać